Δεν υπάρχει απάντηση πιο τρομερή και αδιάφορη από τη σιωπή σας.
Είναι μια σύγκρουση ενάντια σε μια απρόσιτη, αδιαπέραστη πραγματικότητα.
Ελπίζω, κατά κάποιο τρόπο, να μπορώ να λαμβάνω κάτι κρυμμένο σε αυτή την ηχηρή κοιλότητα, μέσα σε μια αβύσσια χωρίς εκφράσεις που με οδηγεί να σκεφτώ και να ξανασκεφτώ το πραγματικό της μήνυμα.
Είναι ίσως μια συγκεχυμένη ανακοίνωση μεταξύ της αμφιβολίας και της βεβαιότητας κάτι που τελειώνει με αυτό, σιωπηλό και θανατηφόρο;
Δεν μπορώ να το ξεκαθαρίσω, αφήνει με την πάροδο του χρόνου αυτό το θλιβερό αγκάθι, το οποίο με βυθίζει στη δυστυχία του να είσαι ανήμπορος ενάντια στον πάγο τόσο πολλής αδιαφορίας.
Δοκίμασα αρκετές ώρες για να καταλάβω το νόημά της, για να ξεπεράσω τη θανατηφόρα ηχώ μου που ασκεί το ασυνείδητο μου, αλλά είναι ένας σκοτεινός βράχος όπου ψάχνω για ήσυχες απαντήσεις που ποτέ δεν θα αποκρυπτογραφηθούν.
Όσο η συλλογιστική μου εισβάλλει στις παραδοχές και τις θεωρίες, υπάρχουν τόσα πολλά πιθανά και πιθανότητες σε αυτό το μικρό κενό διάστημα που η σκέψη μου παύει να είναι υγιής και είμαι αναισθητοποιημένη. Μέχρι να καταλάβω ότι αυτή η απαραβίαστη αουτσάμ είναι η σαφής επιβεβαίωση ότι από την πλευρά σας δεν υπάρχει καν η παραμικρή επιθυμία να δημιουργήσω μια λέξη που να μου δίνει πίσω την ειρήνη που έχασα, την κακή υπερηφάνεια που παραιτήθηκα και την ανάγκη να ανακτήσω την αξιοπρέπειά μου.
Και μακροπρόθεσμα αυτός ο απροσδόκητος σίγαση αποκαλύπτει την αύρα της αδιαφορίας σου, την έκφραση κάποιου ανελέητου που με βυθίζει σε αυτό το κρύο σκοτάδι της άγνοιας, όπου παύω να υπάρχει και γίνονται, ίσως, θολές μνήμες σε έναν κόσμο όπου οι λέξεις και οι μετασεισμοί εξαφανίστηκαν μετά το φάντασμα της λήθης και της άγνοιας.